แผ่นดินอังกฤษที่แม่ไม่เคยลืม { England Country that I never forget }

อ่าน, เขียน;โดย รแชล ธรรมนนท์

ตอนที่ 3 คำพูดที่แสนประทับใจ

หลังจากที่แม่ออกจากบ้านมาหลายเดือนวันหนึ่งแซมโทรศัพท์ถามถึงภาพเขียนที่เราเขียนด้วยกันในบ้าน The Thames “แม่ครับแซมขอภาพขียนรูปนั้นคืนได้ไหมแซมอยากจะเก็บภาพเขียนนั้นที่เรา 2 คนเขียนด้วยกันแซมไม่มีอะไรเป็นที่ระลึกที่เกี่ยวกับแม่กับแซมเลย” แซมพูดว่ามันสำคัญสำหรับแซมมาก “มันเป็นภาพเดียวที่เราเขียนด้วยกันในบ้านหลังนี้” แซมอยากเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไปแม่วางสายโทรศัพท์ด้วยนำ้ตานองแม่ไม่เคยคิดว่าแซมรักแม่และมีความระเอียดอ่อนแซมนึกถึงแม่ขนาดนี้เชียวหรือบางครั้งแม่เคยต่อว่าตัวเองและน้อยใจแซมว่าไม่รักแม่เท่าไหรนัก แม่เคยคิดว่าแซมไม่เคยเห็นความสำคัญของแม่แต่มาถึงวันนี้แม่ร้องไห้ด้วยความประทับใจที่สุดที่แซมทำให้แม่เห็นคุณค่าของหัวใจดวงนี้. Amanda ( เพื่อนแม่ ) เดินมาที่รถแม่ยังร้องไห้อยู่แม่เล่าให้ Amanda ฟังว่าแซมพูดกับแม่เรื่องรูปเขียนที่เราเขียนด้วยกันเธอมองแม่ด้วยความเข้าใจแม่อยากขอบคุณพวกเค้าที่ทำให้แม่หัวเราะและมีกำลังใจในการทำงานแห่งใหม่นี้ แม่ดำเนินชีวิตไปวันๆแม่มีเพื่อนต่างชาติที่ดีและเข้าใจแม่มากแม่มีกำลังใจขึ้นเพื่อต่อสู้ชีวิตที่ต้องเดินไปในวันนี้และวันพรุ่งนี้อย่าไม่ท้อแท้. การกลับมาอยู่ที่อังกฤษในช่วงเวลาสั้นนี้ทำให้แม่เรียนรู้ชีวิตอีกมุมหนึ่งในฐานะคนต่างชาติที่เข้ามาพักอาศัยในประเทศอังกฤษดินแดนที่ให้การต้อนรับคนทุกชาติและการเข้าออกเสรีของกลุ่มยุโรปในยุคนั้นรวมถึงการปกครองของกลุ่ม Commonwealth of British Colonies ประเทศอังกฤษเปรียบสเมือนแผ่นดินยิ่งใหญ่และเป็นแผ่นดินที่สำคัญที่รองรับชาวต่างชาติที่เข้ามาอาศัยอยู่อาทิเช่นอังกฤษปกครองประเทศอินเดียยาวนานมากกว่า 200 ปีในฐานะคนต่างชาติแม่คิดว่าแม่โชคดีที่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตที่ประเทศนี้ประเทศที่มีเรื่องราวประวัติศาสตร์มากมายแลัวแม่เชื่อว่าประเทศนี้ได้ให้โอกาสแก่คนมากมายเช่นกัน.